“Toplumsal gerçekçilik akımına karşı olan üst tabaka aydınları ne istemişlerdir? Genellikle Fransa’daki ‘nouvelle-vague’ hareketinden etkilenerek daha kişisel, daha bireyci, yani daha batılı filmler... Bu çeşit sinemanın da denemesi yapılmamış değildir. (...) Toplumsal gerçekçi akıma göre daha aşırı batıcı hareket olan, daha temelsiz bu denemelerin başarısızlığı daha da ağır olmuştur. Bu denemelere batılılaşmanın iyice çıkmaza saplandığı bir sırada girişildiği tarihlerde Niyazi Berkes ‘Batıcılık, Ulusçuluk ve Toplumsal Devrimler’ adlı kitabında şöyle bir teşhis koyuyordu: ‘Batıcılık geri kalmış toplumların aydınlarının, kendi toplumlarının kalkınamaması gerçeğinin karşısında, ilerlemiş toplumları görmekten gelen aşağılık duygusunu hafifletmek için yapıştıkları bir hayal, bir toplumsal sakatlığın aydınlar arasında nükseden bir görüntüsüdür. Batıcılık hiçbir yerde gerçekleşmemiş, sadece gericiliğe yarayan, bir bireyci aydın ütopyasıdır.”
Ulusal Sinema Kavgası, Halit Refiğ. Hareket Yayınları. Sayfa 39
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder